寒食曲

寒食曲原文：

对酒惟思月，餐松不厌山。时时吟内景，自合驻童颜。
庄子和惠子一起在濠水的桥上游玩。庄子说：“鯈鱼在河水中游得多么悠闲自得，这是鱼的快(...)
“故人老大，好襟怀、消减全无。”则是词人怀着激愤和沉痛对南宋王朝不发不快的直接评论。南渡之初，朝野不乏恢复中原的壮志，“好襟怀”，当指此。但赵宋最高统治者，心怀鬼胎，苟且偷安，醉生梦死。诚如文及翁写的，“一勺西湖水，渡江来，百年歌舞，百年酣醉。”（《贺新郎·游西湖有感》）同时又压制、打击、排挤主战力量，使英雄塞路，报国无门，壮志消磨以尽，造成世风日颓，如江河日下，半壁山河，难以收拾的局面。这是多么令人扼腕的下场！大概这也就是词人不愿意重来京城、重游西湖的真正原因。至此，词人以“慢赢得，秋风两耳，冷泉亭下骑驴”这样深沉的感慨收束了全词。“两耳秋风”，即满耳的秋声。秋声者，世纪末的衰颓没落之音也。词人再描绘出一个鲜明的形象：一个着破荷衣的宗室子弟，骑着一头毛驴，踽踽独行在冷泉亭下。这等凄楚的情景，正是王室式微的绝好象征。但这沉痛的心意由“慢赢得”三字引出，沉痛之情偏以淡语、谐语、反语道之，更有一种悲从(...)
出都门鞭影摇红，山色空，林景玲珑。桥俯危波，车通远塞(...)
施绍莘是个隐逸之士，但较少明末山人气。他的词曲中每多冷眼看世态的意蕴，生际明末，哀伤情常在心底。这阕小令从题面看是“伤春”，就词心言则是伤时。上片冷峻，写出危颓之世，迷惘如梦，而“墙里”人依旧“笑语”如常。不知是麻木，还是醉生梦死的荒唐。下片将视线收敛内观自照，“无计”是最大的悲哀。最大的悲苦永远属于清醒人，这又是一种难解之谜。“万种消魂”只能化为诗句，实也就是“国家不幸诗家幸”。然而此种“幸”，仿佛是天公的特定惩处。用断肠之苦换取若干文字，能说不是大不幸。此词警策之句首在“如梦一庭空絮”，将醉者以及醒而“无计”者全溶进了梦游般的境界。那种时代的悲剧性的(...)
⑴阿房（旧读ēpáng）：公元前212年，秦始皇征发刑徒七十余万修阿房宫及郦山陵。阿房宫仅前殿即“东西五百步，南北五十丈；上可以坐万人，下可以建五丈旗；周驰为阁道，自殿下直抵南山”（《史记·秦始皇本纪》）。但实际上没有全部完工。全句大意是说，当年秦始皇曾在华丽的阿房宫里观赏歌舞，尽情享乐。⑵金谷名园：在河南省洛阳市西面，是晋代大官僚大富豪石崇的别墅，其中的建筑和陈设异常奢侈豪华。⑶隋堤古柳：隋炀帝开(...)
秋风兰蕙化为茅，南国凄凉气已消。只有所南心不改，泪泉和墨写离骚。
光风转蕙春生户，(...)
结拍三句化用李贺《南园》诗中“可怜日暮嫣香落，嫁与东风不用媒”之句，说怀着深深的怨恨，细细地想想自己的身世，甚至还不如嫣香飘零的桃花杏花，她们自己青春快要凋谢的时候还懂得嫁给东风，有所归宿，自己却只能形影相吊中消尽青春。说“桃杏犹解”，言外之意是怨嗟自己未能抓住“嫁东风”的时机，以致无所归宿。而从深一层看，这是由于无法掌握自己命运而造成的，从中显出“沉恨细思”四个字的分量。这几句重笔收束(...)
孔雀盈园，畜鸾皇只！鵾鸿群晨，杂鶖鸧只。鸿鹄代游，曼骕驦只。魂乎归来！凤凰翔只。

寒食曲拼音解读：

duì jiǔ wéi sī yuè ，cān sōng bú yàn shān 。shí shí yín nèi jǐng ，zì hé zhù tóng yán 。
zhuāng zǐ hé huì zǐ yī qǐ zài háo shuǐ de qiáo shàng yóu wán 。zhuāng zǐ shuō ：“tiáo yú zài hé shuǐ zhōng yóu dé duō me yōu xián zì dé ，zhè shì yú de kuài (...)
“gù rén lǎo dà ，hǎo jīn huái 、xiāo jiǎn quán wú 。”zé shì cí rén huái zhe jī fèn hé chén tòng duì nán sòng wáng cháo bú fā bú kuài de zhí jiē píng lùn 。nán dù zhī chū ，cháo yě bú fá huī fù zhōng yuán de zhuàng zhì ，“hǎo jīn huái ”，dāng zhǐ cǐ 。dàn zhào sòng zuì gāo tǒng zhì zhě ，xīn huái guǐ tāi ，gǒu qiě tōu ān ，zuì shēng mèng sǐ 。chéng rú wén jí wēng xiě de ，“yī sháo xī hú shuǐ ，dù jiāng lái ，bǎi nián gē wǔ ，bǎi nián hān zuì 。”（《hè xīn láng ·yóu xī hú yǒu gǎn 》）tóng shí yòu yā zhì 、dǎ jī 、pái jǐ zhǔ zhàn lì liàng ，shǐ yīng xióng sāi lù ，bào guó wú mén ，zhuàng zhì xiāo mó yǐ jìn ，zào chéng shì fēng rì tuí ，rú jiāng hé rì xià ，bàn bì shān hé ，nán yǐ shōu shí de jú miàn 。zhè shì duō me lìng rén è wàn de xià chǎng ！dà gài zhè yě jiù shì cí rén bú yuàn yì zhòng lái jīng chéng 、zhòng yóu xī hú de zhēn zhèng yuán yīn 。zhì cǐ ，cí rén yǐ “màn yíng dé ，qiū fēng liǎng ěr ，lěng quán tíng xià qí lǘ ”zhè yàng shēn chén de gǎn kǎi shōu shù le quán cí 。“liǎng ěr qiū fēng ”，jí mǎn ěr de qiū shēng 。qiū shēng zhě ，shì jì mò de shuāi tuí méi luò zhī yīn yě 。cí rén zài miáo huì chū yī gè xiān míng de xíng xiàng ：yī gè zhe pò hé yī de zōng shì zǐ dì ，qí zhe yī tóu máo lǘ ，jǔ jǔ dú háng zài lěng quán tíng xià 。zhè děng qī chǔ de qíng jǐng ，zhèng shì wáng shì shì wēi de jué hǎo xiàng zhēng 。dàn zhè chén tòng de xīn yì yóu “màn yíng dé ”sān zì yǐn chū ，chén tòng zhī qíng piān yǐ dàn yǔ 、xié yǔ 、fǎn yǔ dào zhī ，gèng yǒu yī zhǒng bēi cóng (...)
chū dōu mén biān yǐng yáo hóng ，shān sè kōng ，lín jǐng líng lóng 。qiáo fǔ wēi bō ，chē tōng yuǎn sāi (...)
shī shào shēn shì gè yǐn yì zhī shì ，dàn jiào shǎo míng mò shān rén qì 。tā de cí qǔ zhōng měi duō lěng yǎn kàn shì tài de yì yùn ，shēng jì míng mò ，āi shāng qíng cháng zài xīn dǐ 。zhè què xiǎo lìng cóng tí miàn kàn shì “shāng chūn ”，jiù cí xīn yán zé shì shāng shí 。shàng piàn lěng jun4 ，xiě chū wēi tuí zhī shì ，mí wǎng rú mèng ，ér “qiáng lǐ ”rén yī jiù “xiào yǔ ”rú cháng 。bú zhī shì má mù ，hái shì zuì shēng mèng sǐ de huāng táng 。xià piàn jiāng shì xiàn shōu liǎn nèi guān zì zhào ，“wú jì ”shì zuì dà de bēi āi 。zuì dà de bēi kǔ yǒng yuǎn shǔ yú qīng xǐng rén ，zhè yòu shì yī zhǒng nán jiě zhī mí 。“wàn zhǒng xiāo hún ”zhī néng huà wéi shī jù ，shí yě jiù shì “guó jiā bú xìng shī jiā xìng ”。rán ér cǐ zhǒng “xìng ”，fǎng fó shì tiān gōng de tè dìng chéng chù 。yòng duàn cháng zhī kǔ huàn qǔ ruò gàn wén zì ，néng shuō bú shì dà bú xìng 。cǐ cí jǐng cè zhī jù shǒu zài “rú mèng yī tíng kōng xù ”，jiāng zuì zhě yǐ jí xǐng ér “wú jì ”zhě quán róng jìn le mèng yóu bān de jìng jiè 。nà zhǒng shí dài de bēi jù xìng de (...)
⑴ā fáng （jiù dú ēpáng）：gōng yuán qián 212nián ，qín shǐ huáng zhēng fā xíng tú qī shí yú wàn xiū ā fáng gōng jí lì shān líng 。ā fáng gōng jǐn qián diàn jí “dōng xī wǔ bǎi bù ，nán běi wǔ shí zhàng ；shàng kě yǐ zuò wàn rén ，xià kě yǐ jiàn wǔ zhàng qí ；zhōu chí wéi gé dào ，zì diàn xià zhí dǐ nán shān ”（《shǐ jì ·qín shǐ huáng běn jì 》）。dàn shí jì shàng méi yǒu quán bù wán gōng 。quán jù dà yì shì shuō ，dāng nián qín shǐ huáng céng zài huá lì de ā fáng gōng lǐ guān shǎng gē wǔ ，jìn qíng xiǎng lè 。⑵jīn gǔ míng yuán ：zài hé nán shěng luò yáng shì xī miàn ，shì jìn dài dà guān liáo dà fù háo shí chóng de bié shù ，qí zhōng de jiàn zhù hé chén shè yì cháng shē chǐ háo huá 。⑶suí dī gǔ liǔ ：suí yáng dì kāi (...)
qiū fēng lán huì huà wéi máo ，nán guó qī liáng qì yǐ xiāo 。zhī yǒu suǒ nán xīn bú gǎi ，lèi quán hé mò xiě lí sāo 。
guāng fēng zhuǎn huì chūn shēng hù ，(...)
jié pāi sān jù huà yòng lǐ hè 《nán yuán 》shī zhōng “kě lián rì mù yān xiāng luò ，jià yǔ dōng fēng bú yòng méi ”zhī jù ，shuō huái zhe shēn shēn de yuàn hèn ，xì xì dì xiǎng xiǎng zì jǐ de shēn shì ，shèn zhì hái bú rú yān xiāng piāo líng de táo huā xìng huā ，tā men zì jǐ qīng chūn kuài yào diāo xiè de shí hòu hái dǒng dé jià gěi dōng fēng ，yǒu suǒ guī xiǔ ，zì jǐ què zhī néng xíng yǐng xiàng diào zhōng xiāo jìn qīng chūn 。shuō “táo xìng yóu jiě ”，yán wài zhī yì shì yuàn jiē zì jǐ wèi néng zhuā zhù “jià dōng fēng ”de shí jī ，yǐ zhì wú suǒ guī xiǔ 。ér cóng shēn yī céng kàn ，zhè shì yóu yú wú fǎ zhǎng wò zì jǐ mìng yùn ér zào chéng de ，cóng zhōng xiǎn chū “chén hèn xì sī ”sì gè zì de fèn liàng 。zhè jǐ jù zhòng bǐ shōu shù (...)
kǒng què yíng yuán ，chù luán huáng zhī ！kūn hóng qún chén ，zá qiū qiāng zhī 。hóng hú dài yóu ，màn sù shuāng zhī 。hún hū guī lái ！fèng huáng xiáng zhī 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

孔雀盈园，畜鸾皇只！鵾鸿群晨，杂鶖鸧只。鸿鹄代游，曼骕驦只。魂乎归来！凤凰翔只。
犹自：仍然。“绿满”句：在漫山遍野茂密的丛林中听见了杜鹃的叫声。“莫也”句：（鸟儿）莫非也因为人间(...)

相关赏析

这首诗自起句至“骨肉十年终眼青”为第一段，写送别。它不转韵，穿插四句七言之外，连用六句九言长句，用排比法一口气倾泻而出；九言长句，音调铿锵，词藻富丽：这在黄庭坚诗中是很少见的“别调”。这种机调和词藻，颇为读者所喜爱，所以此诗传诵较广，用陈衍评黄庭坚《寄黄几复》诗的话来说，是“此老最合时宜语”。但此段前面八句，内容比较一般：说要用蒲城的美酒请王纯亮喝，在酒中浮上几片屈原喜欢吞嚼的“秋菊之落英”，酒可用来浇消王郎胸中的不(...)
这首诗为读者绘制了一幅湖山雪景图。画中有人物，(...)
一片平远的树林(...)
霞景焕余照，露气澄晚清。

作者介绍

刘文蔚 清浙江山阴人，字豹君，号称亭。贡生。性真挚，笃于风义。有《石帆山人集》。